Panie profesorze, jako europoseł na pewno ma pan wiele spostrzeżeń dotyczących Unii Europejskiej. Jak w rzeczywistości jest przez nią postrzegana Polska. Czy to co widzimy i słyszymy w mediach, że Unia bardzo krytycznie odnosi się praktycznie do każdego posunięcia obecnego rządu, to jest prawdziwy obraz naszych relacji czy też jest on nieco wypaczony?
 
Unia Europejska jest bardzo złożonym tworem i myślę, że Amerykanie, a nawet Polonia amerykańska rzadko zdają sobie z tego sprawę. Zauważyłem to ostatnio podczas rozmów ze studentami z uczelni amerykańskich, którzy odbywali kilkumiesięczne staże w Parlamencie Europejskim i, jak sami stwierdzili, byli bardzo zaskoczeni tym, jak bardzo skomplikowane są w nim procesy decyzyjne. W Unii działają takie instytucje, jak Komisja Europejska, Parlament Europejski, Rada Europejska, ale prócz tego są przede wszystkim państwa członkowskie skupione w Radzie Europejskiej. Tak więc jeżeli mówimy o stosunku Unii do Polski, to co innego oznacza to, jeśli myślimy o Komisji, a co innego jeżeli bierzemy pod uwagę Parlament czy Radę. Na kontynencie europejskim dzieje się wiele ciekawych rzeczy, ale ostatnio pojawiły się pewne problemy z procedurą, którą wszczęła Komisja Europejska w stosunku do Polski. Poza tym są także inne sporne kwestie, np. sprawa Puszczy Białowieskiej, czy też różnica w pojmowaniu historii, a nawet wspólnoty politycznej. To sprawia, że jesteśmy w pewnego rodzaju sporze, ale nie z całą Unią Europejską, tylko z jej pewnymi siłami czy też tendencjami ponadnarodowymi. My jednak pojmujemy Unię jako związek państw narodowych i w rzeczywistości tak jest, że kraje członkowskie mają ostatecznie zdanie.
 
Chyba najbardziej krytyczna w stosunku do naszego kraju jest Komisja Europejska, która często – jak to powiedział podczas jednej z dyskusji prof. Ryszard Legutko – „traktuje Polskę jak chłopca do bicia”.
 
Całość dostępna pod adresem:
http://www.dziennik.com/publicystyka/artykul/potrzebujemy-wsparcia-stanow-zjednoczonych